poëzie | lindelaan

De pop-up poëet

Iemand heeft gisteren een gedicht voor mij geschreven. Dat klinkt romantisch, en dat was het eigenlijk ook. Het was in de Haagse duinen,...

Morgen is het de honderdste geboortedag van Kees Stip. Als kind was ik altijd al gek op zijn dierengedichtjes, ik kende er een hele trits...

Misschien is het Westduinpark wel een van de best bewaarde geheimen van Den Haag. Zelfs op de meest zonnige zomerdagen kun je daar nog in...

Wanneer ik loop in Oldenzaal

Of Middelburg of Stadskanaal

an komt er altijd iemand aan

Die vraagt: Weet u de Lindelaan?

Zo iemand vraagt dan met een blik

Vol blij vertrouwen. Dan zeg ik:

Pardon, ik ben hier zelf vreemd.

En zo ontmoet ik alle dagen

Figuren die maar blijven vragen

Waar gaan wij heen met de cultuur

En waarom is de jam zo duur?

Is er nog hoop in deze tijd?

Dan moet ik zeggen, tot mijn spijt:

Pardon, ik ben hier zelf vreemd

Komt er weer oorlog? Vragen zij,

Komt er nog eens een tiende mei

,En heeft het leven dan wel zin?

Zo ja, waar zit die zin dan in?

En zijn wij op de goede weg?

Waarop ik altijd treurig zeg;

Pardon, ik ben hier zelf vreemd,

Maar om u heen zijn mensen zat

Die altijd weten hoe of wat

Zij weten waar in dit bestaan,

De weg is naar de Lindelaan

Annie M.G. Schmidt